Psikolog olarak gözlemlediğim, çalıştığım birçok çocuk ve ergende sosyal iletişim anlamında, yüz ifadelerini okuma anlamında yaşanan bazı güçlükler olduğunu düşünüyorum. Bu durumun oluşmasında ise çocukların;
- Pandemi döneminde çok uzun süre evde kalmaları,
- Sürekli maske takan insanlar görmeleri, (Maske takan biri ile konuşunca kişiyle bir yandan iletişim kurarken adeta beynimizin bir kısmı tepkilerini analiz etmek, yanlış iletişim kurmamak için yüzün kalan kısmının ifadesini tahmin etme şeklinde ciddi efor sarfediyor.)
- Uzun süre ekrana maruz kalarak (Oyun Bağımlılığının Stresi Tolere etme anlamında çocuklar için bir stres giderme davranışının sonucu olduğunu düşünmek faydalı olacaktır.) gerçek anlamda ihtiyaç duyulan sosyal etkileşime geçememelerinden kaynaklı olarak bu dönemde doğan çocukların ve çocukluk dönemleri bu döneme denk gelen ergenlerin yüz ifadesi okuma, empati düzeyleri ve duygularla ilgili kelime dağarcıklarının ifade ettiğim nedenlerden dolayı olumsuz etkilendiğini düşünmekteyim.
Pandeminin gelecek on yıllarda (günümüzde çocukluk/ergenlik dönemlerini yaşayan bireyler olmak üzere) bu nesillerde empati düzeylerinde düşüklük, davranış sorunları, yıkıcı davranışlar ve öfke sorunları, depresyon ve anksiyete oranlarında ciddi düzeyde artış gibi birçok sorunun yaşanmasında ciddi bir artış yaşanabileceği olasılığını çocuk ve ergenlerin psikolojik iyiliklerinin sürdürebilirliğini düşünmek adına ciddiye almanın çok faydalı ve sorunları daha ortaya çıkmadan müdahale etme felsefesiyle önleyici tedbir anlamında:
- Tiyatro oyunları
- Drama etkinlikleri
- Sanatsal aktiviteler başta olmak üzere çocuk ve ergenlerin (Geleceğin yetişkinlerinin) duygusal anlak/bilişsel kapasitelerini, duygu dünyalarını zenginleştiren etkinliklerin yapılmasının çok faydalı olacağını düşünüyorum.
Referance: Featured Image
